Bir depremzedenin acı hikayesi: Çadıra mahkum hayatlar!

İlhami Ekin: 58 yaşında, evli ve 3 çocuk babasıydı. Evet, 6 Şubat depremlerine kadar İlhami Ekin tüm Malatyalılar gibi normal hayatına devam eden 810 bin kişiden biriydi.

5 Şubat günü Kızı Suna Ekin’in ücretli öğretmenlik yaptığı Pütürge ilçesine karne dağıtmak için gideceği sabahı ailecek iple çekiyorlardı.
Saatlerini sabah 06:00’a kurmuşlardı ancak 6 Şubat gecesi saat 4.17’de onları çalar saat değil deprem uyandırdı. Eşi ve 2 çocuğu ile birlikte Niyazi Mısri’de yıkılan kirada oturduğu Mazcı Apartmanın enkazı altında kaldı.

Saatler süren bekleyişin ardından enkaz altından çıkan İlhami Ekin, gözlerini hastanede açtığında acı haberi duydu. Gençliğinin henüz baharında 18 yaşında olan oğlu Muhammed, enkaz altında yaşam mücadelesi verememiş, hayatını kaybetmişti.

İlhami Ekin, bir yandan hayatının en büyük acısını yaşarken bir yandan da kendisi, eşi ve kızı Suna Öğretmenin sağlık sorunları ile mücadele etmeye başladı.

Kendilerine konteyner kentte verilen konteynerde tekerlekli sandalyeye mahkum kalan kızı ve aksayan ayağı nedeniyle kalamadılar.
Şimdi ise Arslantepe Höyüğünün hemen yanında akrabalarının bahçesine kurdukları 4 kişilik AFAD çadırında yaşam mücadelesi veriyorlar.

BAŞIMIZI KOYABİLECEĞİMİZ BİR EV İSTİYORUZ!

İlhami Ekin’in bu acı dolu hikayesini dinledikten sonra Ekin, başlarını koyacakları bir ev istedi. Ekin’in ifadeleri şu şekilde; ”Enkaz altında kaldık. Maddi durumumuz yok. Perişan durumdayız. Bakanlarımızdan yardım istiyoruz, sıcak yuva istiyoruz. Biz şuanda zor durumdayız. Bir evimiz olmasını istiyoruz.”